Αθήνα, Σεπτέμβριος 2013: ο 15χρονος Νάσος, ο πιο χαρισματικός μαθητής του γυμνασίου, δεν εμφανίζεται την πρώτη μέρα στο λύκειο. Ο μόνος που δεν αποδέχεται την εξαφάνιση του παιδιού, με το οποίο τον συνδέουν πολλά περισσότερα από το πάθος τους για την Ιλιάδα, είναι ο φιλόλογός του Αργύρης Σταυρινός.

Κι ενώ στην πόλη αθροίζονται τα θύματα ενός ασίγαστου κοινωνικού πολέμου, ο Αργύρης θα βρεθεί μπροστά σε ένα κουβάρι από πολλαπλά νήματα που τον οδηγούν άλλοτε σε νυχτερινές περιπλανήσεις στα στενά του Κολωνού κι άλλοτε αντιμέτωπο με τα φαντάσματα μιας οδυνηρής προσωπικής ήττας.
Πού όμως τελειώνει το ατομικό τραύμα και πού αρχίζει το συλλογικό; Πόσος «ηρωικός κόσμος» χωράει στην παρωδία της ελληνικής καθημερινότητας; Κι αν η αγάπη είναι «το κοινότερο νόμισμα», γιατί είναι τόσο δύσκολο να το αποκτήσουμε;

Ένα ατέλειωτο καλοκαίρι απλωνόταν μπροστά του, ένα καλοκαίρι, κι αυτό ήταν το χειρότερο, που θα κατέληγε σε ένα φθινόπωρο χωρίς εκείνον στην τάξη του, χωρίς το βάλσαμο της καθημερινής τους συνύπαρξης, χωρίς το πρόσωπό του, σοβαρό, καθαρό, όμορφο, να τον αντικρίζει μόλις λίγα μέτρα μακριά του, χωρίς τη φωνή του, αυτή την αργή, μετρημένη φωνή με την παράξενη προφορά, που συνόψιζε για εκείνον την ανθρώπινη χάρη και τη θεία δικαιοσύνη.